Περιγραφή

Η επίφυση είναι ένας αδένας που συνδέεται με τις δυνατότητες να βλέπεις πέρα απο την τρίτη διάσταση.

«Τρίτο Μάτι» ή Μάτι DEVA έχει ονομαστεί στον εσωτερισμό ο αδένας επίφυση.

Τα ομηρικά έπη, τα ποιήματα του Ησίοδου και οι ινδικές Πουράνες αναφέρονται συμβολικά σ’ αυτό με την περιγραφή Τιτάνων και Κυκλώπων, οι οποίοι είχαν ένα μάτι στο μέτωπο.

Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, η ανθρωπότητα δεν είχε πάντα την ίδια μορφή με τη σημερινή ούτε τις ίδιες δυνατότητες. Οι αποκρυφιστές πιστεύουν πως η ψυχική και η πνευματική εξέλιξη συμβαδίζουν με τη φυσική και ότι οι εσωτερικές αισθήσεις, οι οποίες ήταν έμφυτες στις πρώτες φυλές των ανθρώπων, ατρόφησαν με την ανάπτυξη των εξωτερικών αισθήσεων. Έτσι σε κάποια μακρινή στιγμή του παρελθόντος, εξασθένησε η πνευματική όραση και το «Τρίτο Μάτι» άρχισε να χάνει τη δύναμή του και βαθμιαία απολιθώθηκε, μέχρι που εξαφανίστηκε. Βυθίστηκε μέσα στο κεφάλι και κρύβεται εκεί προφυλαγμένο και απρόσιτο.

Αυτό συνέβη προς το τέλος της τέταρτης φυλής, όταν οι θείες ικανότητες του ανθρώπου έγιναν υπηρέτες των φυσιολογικών και ψυχικών παθών, τα οποία άρχισαν να ξυπνάνε μέσα του.

Σήμερα το «Τρίτο Μάτι» στην πλειοψηφία των ανθρώπων δεν λειτουργεί, αλλά άφησε μάρτυρα της ύπαρξής του ένα μικρό όργανο, το κωνάριο ή επίφυση.

Η εσωτερική παράδοση αναφέρει ότι η λειτουργία της επίφυσης είναι στενά συνδεδεμένη μ’ αυτήν της υπόφυσης και το άνοιγμα του «Τρίτου Ματιού» γίνεται μέσω υπόφυσης. Η υπόφυση δίνει ενέργεια στη θέληση και η επίφυση στην ενορατική αντίληψη.

Σύμφωνα με τη ροδοσταυρική κοσμοθεωρία, αυτός που επιθυμεί πνευματική όραση πρέπει να γίνει ανιδιοτελής, διότι ο ανάξιος άνθρωπος διατρέχει μεγάλο κίνδυνο από την αλόγιστη χρήση αυτής της δύναμης. Γι’ αυτό ο μυημένος δεσμεύεται με τους πιο σοβαρούς όρκους πως δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ αυτή τη δύναμη για το ατομικό του συμφέρον ούτε για να γλιτώσει από τον πόνο.

Για να αποκατασταθεί η επαφή με τους εσωτερικούς κόσμους, χρειάζεται η επαναφύπνιση της υπόφυσης και της επίφυσης. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με εσωτερική εκπαίδευση.

Ο υποψήφιος πρέπει να διάγει ηθική ζωή αφιερωμένη στην πνευματική σκέψη.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα απαραίτητο για την εγκαθίδρυση του ρεύματος της πνευματικής ενέργειας, διδάσκεται κάποιες ασκήσεις που θέτουν την υπόφυση σε κραδασμό. Αυτός ο κραδασμός την ωθεί να προσκρούσει και να παρεκκλίνει ελαφρά από την πληρέστερη γραμμή δύναμης, η οποία με τη σειρά της προσκρούει στην επόμενη γραμμή, και η διαδικασία συνεχίζεται, μέχρι να χαθεί η δύναμη του κραδασμού. Μοιάζει με τον τρόπο που το χτύπημα μιας νότας στο πιάνο προκαλεί μια σειρά αποήχων, οι οποίοι με τη σειρά τους  δημιουργούν κραδασμό στις άλλες χορδές που είναι κουρδισμένες στα κατάλληλα διαστήματα. Όταν μέσω του αυξανόμενου κραδασμού της υπόφυσης, οι γραμμές δύναμης παρεκκλίνουν τόσο, ώστε να φτάσουν στην επίφυση, το αντικείμενο της εργασίας επιτυγχάνεται και γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ των δύο οργάνων. Από τη στιγμή που δομείται ο άνθρωπος, γίνεται διορατικός και μπορεί να κατευθύνει το βλέμμα του όπου θέλει.

Έτσι ο υποψήφιος γίνεται ενορατικός κατά βούληση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να εισέλθει και να λειτουργήσει μέσα σ’ αυτούς τους κόσμους. Απλώς «βλέπει». Παρόλο που εκπαιδεύτηκε, για να διακρίνει τον αληθινό κόσμο από τον ψεύτικο (των επιθυμιών), μοιάζει λίγο με το  φυλακισμένο, ο οποίος μπορεί να δει τον κόσμο από τα κάγκελα της φυλακής, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει σ’ αυτόν.

Ο υποψήφιος πρέπει να επιτύχει τον έλεγχο του νου με τη συγκέντρωση. Κι αυτό γίνεται, όταν δεν υπερλειτουργούν οι εξωτερικές αισθήσεις.  

Οδηγίες με την παραλαβή του.